Ofrenda

Ofrenda
Ofrenda

lunes, 28 de marzo de 2011

Αθήνα, 4-I-2008
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ(1)

Atenas y yo nos despertamos a un tiempo. Quisiera dormir más, cercano al tiempo de ir al aeropuerto; pero los ojos se me abre y ya no tengo sueño. Me siento en la cama, escucho la calle, oleaje incesante de motores. Enciendo un karelia y sin moverme de la cama abro las cortinas. Cielo gris. Nubes móviles.
     Una canción en mi memoria; la escuché anoche y quiere esta mañana salir al mundo desde mis labios. Mi superstición, y más en un día de viaje, me impide cantar en ayunas. Bajo rápido al hotel del bar y tomo un café con un koulouri(2). Con el primer sorbo tarareo en bajo las primeras notas.
    Al regresar a la habitación abro el balcón y canto distraído mirando los edificios que me rodean. Cantamos muchas veces sin saber qué cantamos. En esta mañana me escucho a mí mismo para darme cuenta de las verdades de esta letra.

Το μερτικό μου απ' τη χαρά, μου το' χουν πάρει άλλοι
γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη.
Θεε μου τη δεύτερη φορά που θα' ρθω για να ζήσω;
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά, δεν θα ξαναγαπήσω.
Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί, σαν βράχος ρημαγμένος
ήρθα σαν ξένβος στη ζωή και ξαναφεύγω ξένος(3).

Ha dejado de ser una triste canción de amor y se ha convertido en mi pequeño homenaje a la Atenas que hoy abandono. Me deshago en penas en los dos últimos versos.
_______________________________
  (1) San Atanasio
  (2) Rosquilla de masa dura y horneada.
  (3) Mi porción de alegría se la han llevado otros / porque tuve las manos limpias y un corazón grande. / Dios mío, la segunda vez, ¿dónde iré a vivir? / por mucho que lo desee el corazón, no volveré a amar / Como astillero batido por el mar, como roca desprendida / llegué como extranjero a la vida y vuelvo a irme como extranjero.

No hay comentarios: